Zondag 16 oktober 2016 (en zaterdag)

Vandaag was het vroeg, heel vroeg. Was niet al te vroeg naar bed gegaan de avond ervoor. Ik moest de laatste dingetjes nog even regelen en de laatste spulletjes in de koffer doen. Ik had beloofd om ons (mijn mede Shift-Supervisors) in te checken. Moest nog even paspoortnummers invoeren dus nog laatste appjes naar ze gestuurd of ze een foto van hun paspoort konden doorsturen. Daar even op moeten wachten maar toen ik ze binnen had was alles rond. Daarna het bed van mijn zusje ingedoken (Ik sliep die nacht bij mijn ouders). Nou daar ging de wekker om 3.15 Kleren aan en naar beneden. Iedereen was wakker, Adri heeft me gedag gezegd en Jan (Neef) en m’n ouders gingen mee om me naar Schiphol te brengen. Half 4 in de auto. Konden lekker doorrijden gelukkig. Jan was erg gezellig onderweg. Die dacht laat ik een tukkie doen.

We waren ruim op tijd aangekomen op Schiphol. Nog even een bak koffie met “the family” en toen toch maar naar de locatie waar de koffers afgeleverd moeten worden. Toch een raar gevoel om daar heen te lopen en dan te denken ik moet zo inchecken met 2 andere mensen die ik niet ken en de komende 4 weken mee in een appartement zit. Jolanda was wat later dan dat de afspraak was maar hadden nog tijd genoeg. Daar gingen we dan. Had de koffer niet gewogen dus was toch wel spannend of die niet te zwaar was. Ik mocht 23 kilo meenemen. Nou wat eruit kwam is dat ik hier nog wel mag shoppen want mijn koffer was maar 16,8 kiloJ. Op naar de gate, de verste natuurlijk. Halve marathon gelopen zo op de vroege morgen. Toen ik daar aan dacht nog even Kevin een bericht gestuurd want die moest in het eggie een halve marathon lopen vandaag. Boarden kon beginnen. Het was echt opstijgen, broodje en koffie en weer landen. Aangekomen in Edinburgh moesten we nog even op onze manager Mary wachten die al een week in Edinburgh was voor training. Wel makkelijk want die had al bekeken waar we de training zouden krijgen, zat al in het appartement en hoe we het beste naar onze trainingslocatie konden gaan. Na even gewacht te hebben was Mary dan daar. Om toch even rustig bij te komen van onze lange vlucht deden we een kop koffie bij jawel, de Starbucks. Na Ed, onze baas van de Shell ingelicht te hebben dat we gearriveerd waren en hem een foto van ons vieren gestuurd te hebben was het tijd om naar de taxi te gaan. Zoals ik al vermeld had was Mary hier al een week en wist daarom precies waar we heen moesten. De koffers in de taxi en we moesten instappen. Ik stond aan de rechterkant, als je het bekijkt vanaf de achterkant van de auto. De chauffeur kwam mijn kant oplopen en ik dacht ooh wat aardig dat hij de deur voor me open doet. Tot hij zelf instapte, en ik me realiseerde dat we nu in Schotland waren en ze daar aan de andere kant rijden en het stuur ook aan de andere kant zit, klein faalmomentje.

Onderweg naar ons appartement dachten we allemaal dat we er geweest waren. Ik zat achterin en zat op een gegeven moment bijna voorin. De taxichauffeur was gelukkig alert, de auto voor ons die dacht laat ik eens gaan keren zonder mijn knipperlicht aan te zetten. Na de taxichauffeur bedankt te hebben dat hij zo alert was ging de rit voort. Lekker uit het raam kijken en genieten van de omgeving. Tot Mary aangaf dat we er bijna waren. De taxi stopte voor een gebouw dat er wel een beetje oud uitzag, maar dan moet ik zeggen, zo ziet heel Edinburgh eruit.

We liepen het appartement in en kregen een rondleiding. Hoe ik het zou beschrijven is, het is klein maar fijn. Koffers in een kamer gedumpt en in de woonkamer gaan zitten voor een kop koffie. Dan zit je daar in de woonkamer met toch 3 mensen die je niet kent. Een goed moment voor een voorstelrondje.

Koffie op, voorstelrondje gedaan, tijd om de stad in te gaan. Voor de eerste busrit moesten we contant geld hebben, hier had Mary al voor gezorgd. Als je de bus in komt betaal je £1,60 en mag je de hele rit blijven zitten. Ook krijg je een bonnetje waar je dan de hele dag gebruik van mag maken. Eerste stop was bij het gebouw voor de buskaarten. Als we een buskaart laten maken, soort ov kaart dan was dat goedkoper dan dat we elke dag een los kaartje zouden kopen. Wat gegevens ingevuld en moest ik tegen een muur gaan staan. Hoppa en daar was de foto gemaakt. Binnen 2 minuten kwam er uit een machine een ov kaart met foto, kunnen ze in NL nog wat van leren. Met deze kaart kan ik nu een maand onbeperkt reizen met de bus of tram.

Nu dat geregeld is, is het tijd om alle Starbucksen langs te gaan waar we onze training gaan volgen. Shahir en Jolanda moeten morgen al beginnen, ik heb heerlijk nog een dagje vrij. We zijn ze alle drie langs geweest en even bekeken hoe het eruitzag en hoe groot alles is. Ik ga aan de slag bij de grootste van ons, Ze hebben 2 bar locaties. 1 beneden en 1 boven. De bar van beneden is voor alleen “Take Away” en die van boven is dan voor “sit in”.

Nadat we alle starbucksen zijn afgeweest gaan we weer terug naar het appartement. Hier weer binnen was het tijd om de koffer uit te pakken. Ik lig samen met Jolanda op de kamer en ze was zo lief om een deel van de kast leeg te houden dat ik mijn kleren ook kwijt kan.

Nu we geïnstalleerd zijn en we al afgesproken hebben om vanavond te gaan uiteten doen we weer allemaal de jas aan. Op naar het centrum. Mary had al wat leuks gezien en daar gingen we dan ook heen. Het Hard Rock Café, we moesten een klein halfuurtje wachten. Hier hebben we best lang gezeten, heerlijk gegeten en gelukkig ook veel gelachen. Zo leer je elkaar toch weer wat meer kennen. Ook kon ik het niet laten om Aart-Jan nog even een berichtje te sturen om te laten weten in wat voor café ik zat. Toen we de rekening gekregen hadden heb ik er nog snel een klein berichtje opgeschreven voor onze serveerster en heeft Jolanda er een lippenstiftkus opgezet. Heel snel de deur uitgerend.

Het was een lange dag voor ons en waren we wel toe aan onze bed. Dus zijn we met de bus terug naar het appartement gegaan en ben ik meteen mijn bed ingedoken, dit was mijn eerste dag in Edinburgh