Zaterdag 22 oktober

Vandaag had ik weer een openingsdienst. Voor het eerst sinds ik hier zit heb ik de hele nacht doorgeslapen, zou de antibiotica dan toch aanslaan? Zou wel amazing zijn! Alleen was het een halfuurtje later omdat ze ook wat later open gingen. De dienst was van 6.45 – 13.00. Een niet al te lange dienst dus. Ik was een kwartiertje te vroeg, als ik een bus later zou nemen dan was ik weer te laat. En dan maar liever te vroeg dan te laat. Tot mijn verbazing had ik wel verbinding met internet op het plekje waar ik stond, niet bewegen dus. Snel Steve een appje gestuurd dat ik er al was, voor het geval hij al boven was. Maar ik kreeg een berichtje terug dat hij wat later zou zijn omdat hij in de file stond, een ongeluk. Maar dat de SSV Justin er elk moment kon zijn en dat hij de deur open zou doen. En ja hoor, 5 minuten later kwam Justin aanlopen.

Justin vroeg wat ik gisteren gedaan had met de opening en zei dat ik de levering nagekeken en verwerkt had. Dat mocht ik dan wel doen van hem. Dus ik aan het werk en alles gecheckt. Toen ik bijna klaar was kwam Steve binnen en hebben we de rest nog even samen gedaan. Toen het kantoor ingedoken om de bestellingen te bevestigen en was de bedoeling om nieuwe bestellingen te maken. Maar dit ging helaas niet, het systeem liep elke keer vast. Toen ben ik maar op pauze gegaan. Toen ik klaar was met mijn pauze ben ik beneden iemand gaan overnemen en heb ik hier de rest van mijn dienst gebleven. Zelfs nog een halfuurtje langer gewerkt.

Ik zou na werk naar Jolanda gaan zodat we samen naar huis konden gaan. We waren bijna op dezelfde tijd klaar. Toen we naar de bus liepen hadden we het erover dat het nog best lang zou duren voor we zouden avondeten. Dus maar een pitstop gemaakt bij de Macdonalds. Heerlijk gegeten en toen naar huis gegaan. Lekker op de bank geploft, boek gelezen en met spanning afwachten wat de uitlag zou zijn van VRC VR1 die vandaag een bekerwedstrijd moesten tegen de klasse hoger spelende GVVV VR1. Na lang wachten kwam dan eindelijk de uitslag, helaas ze hadden met 1-3 verloren. Wel een betere uitslag dan vorig jaar moet ik zeggen. Baalde zo erg dat ik daar niet bij kon zijn..

Het was tijd om een restaurantje op te zoeken, het is zaterdag en we zouden gaan uiteten. Ik moet zeggen, het was nog best een zoektocht. Overal was het zo druk dat we elke keer te horen kregen dat we een uur minimaal moesten wachten. Toch maar weer op zoek naar een ander restaurant. We moesten op een gegeven moment de weg oversteken, een zebrapad. Je ziet wel dat ze zijn voorbereid op alle toeristen hier die normaal aan de andere kant van de weg rijden. Er stond namelijk op de weg aangegeven welke kant we moesten opkijken voordat we konden oversteken.

Uiteindelijk een leuk restaurantje gevonden bij de bios, waar we later die avond naar toe zouden gaan. We moesten nog een halfuurtje a driekwartier wachten, terwijl we wachtte hadden we een drankje (cocktail) besteld. We hadden de helft nog niet eens op en het apparaatje dat we mee hadden gekregen begon te trillen. Dat was het seintje dat er een tafel vrij was voor ons. Dus de spullen weer gepakt en werden we naar onze tafel gebracht. Heerlijk gegeten hier. Toen was het tijd voor een toetje, nou ik had echt geen ruimte meer maar de rest wel. Nog een paar hapjes bij Jolanda genomen.

Toen we klaar waren met eten is Shahir naar huis gegaan, die moest morgen weer vroeg werken. Wij waren van plan om naar de bios te gaan. VIP kaartjes gekocht, geen idee wat dat inhield maar klinkt altijd wel leuk. We hadden nog een uurtje en dachten laten we dan maar nog een kop koffie gaan drinken anders redden we het niet. Wij weer een tentje in, maar voor we mochten gaan zitten kwam er een security meneertje naar ons toe, of ik even mijn ID wou laten zien. Dus al lachend mijn rijbewijs laten zien. Jolanda en ik naar de bar om cappuccino’s te bestellen, maar wij wilden er wel een likeurtje of dergelijke in. Dus wij een Tia Maria cappuccino genomen, en tot mijn verbazing moest ik mijn ID nogmaals laten zien. Je zou bijna denken dat ze hier veel gezeik over hebben gehad. Maar uiteindelijk ons drankje gehad, en moet zeggen, hij was erg lekker. Daarna naar de bios. Een geweldige film is Bridget Jones Baby. De VIP plaatsen waren dus leren stoelen waar we mochten zitten. Maar wat wel bizar was, onze kaartjes zijn niet gecheckt, we konden dus gewoon gaan zitten. Als we dat hadden geweten :P

Toen de film klaar was, was het al aardig laat. Dus hadden we besloten om met de taxi naar huis te gaan. Even in de rij moeten staan voor de taxi. Toen we thuis kwamen dachten we lekker meteen onze bed in te duiken. Maar Shahir had denk ik wat anders in gedachten. Hij had de deur op de knip gedaan en konden we dus niet naar binnen. En hij kan zo vast slapen, en om boven zijn gesnurk uit te komen is ook best lastig. Bonken op de deur en roepen hielp niet. Jolanda die had hem al een paar keer gebeld. Na een poosje kwam dan de half slaperige Shahir de deur open doen. Lesje weer geleerd, de deur nooit meer op de knip. Toen zijn we allemaal snel onze bed ingedoken, het was een lange, hele lange dag.