Maandag 17 oktober 2016

Deze week begon ik meteen al met een vrije dag, wel lekker! Mijn Partners (collega’s) moesten wel alle drie werken. Dan zit je thuis en moet je toch bedenken wat je de hele dag gaat doen.. Is toch raar om in je eentje op pad te gaan. Maar om nu de hele dag in het appartement te gaan zitten vond ik ook wat. Dus dan maar de eenzame toerist uithangen. Daar begon het voordeel al van de buspas die ik had, de eerste bus naar Ocean Terminal genomen, gewoon omdat het wel een leuke locatie leek. Ik dacht dat het een bus naar de zee was, tot ik bij de halte kwam. Ik was wel in de buurt van de zee maar wat blijkt, Ocean Terminal is een winkelcentrum. Al vond ik het niet heel erg, even lekke rondneuzen in de winkeltjes. Na wat rond te hebben gelopen ben ik een aantal verdiepingen omhooggegaan. Wat bleek nou, hier lag de Britannia aangemeerd als museum. Voor diegene die niet weten wat het is: Royal Yacht Britannia was de thuisbasis van Hare Majesteit de Koningin en de koninklijke familie al meer dan 40 jaar, varen meer dan 1.000.000 mijl over de hele wereld. Nu afgemeerd in Edinburgh. Ik was van plan om de toerist ui te hangen, dus een entree kaartje gekocht. Best interessant allemaal. Ook nog even mijn moeder jaloers gemaakt, die is helemaal fan van de Royal Family. Wat een luxe op dat schip zeg, niet normaal.

Nadat ik het schip van boven naar beneden helemaal gezien heb, ben ik het winkelcentrum weer ingedoken. Nu ben ik normaal bijna nooit thuis en nu ineens wel. Dus besloten een boekenwinkel in te gaan. Uiteindelijk 2 boeken uitgekozen om te kopen. “The girl on te train” en “The Lake House”.

En toen had ik alles al wel weer gezien in het winkelcentrum. En dan moet je op zoek naar de bus, die die goede kant op gaat. Normaal zou je even snel het internet op om te kijken welke bus je moet hebben. Maar hier is dat niet zo makkelijk. Of eerst op zoek naar gratis wifi (wat hier best vaak te vinden is moet ik zeggen) of alle haltes af om te kijken of daar wat bekends op staat. Wifi werkte niet echt mee dus ben ik maar de bushaltes af geweest. Uiteindelijk een bus gevonden die naar Princess Street ging, en dat is in het centrum dus dat moest wel goed gaan. En jawel, ik kwam uit in het centrum. In de bus al een beetje nagedacht over wat ik zou doen als ik in het centrum zou belanden. In een opwelling dacht ik, laat ik een berg gaan beklimmen. Had al wat gehoord over een bekende toeristische attractie; Arthur’s Seat, dit is een voorheen actieve vulkaan. Maar ik moest nog kijken hoe ik daar kon komen. Je kon de berg wel zien, maar zien is makkelijker dan daar komen. Ik was in de buurt van waar we onze buskaarten hadden laten maken. Dus besloot ik om daar naartoe te lopen en daar te vragen welke bus ik moest hebben. Een vriendelijke meneer die vertelde me dat ik bus 6 moest hebben, maar ja dat is leuk om te weten, maar moet natuurlijk ook weten waar de bus zou stoppen en waar ik uit moet stappen. Dus even verder gevraagd en die meneer die legde alles goed uit, had zelfs een plaatje getekend. Toen zei die dat ik snel moest gaan wat de bus zou er bijna zijn, dit was net om de hoek. Gelukkig was ik net op tijd

Ik stapte de bus uit en liep naar de berg toe, nog even een goede daad gedaan en een weg waaiende ballon gevangen die een meisje was verloren. Nog even op de plattegrond gekeken en besloten rechtsom de berg op te gaan om hem dan weer links naar beneden te nemen. En wat een bevalling was dat, ik had hem beter andersom kunnen nemen. Ik was halverwege en dacht waar ben ik aan begonnen. Voelde m’n kuiten verkrampen, maar kon gelukkig de echte kramp net tegen gaan. En wat denk je, er kwam een afdaling aan. Maar ik was nog niet boven, ik dacht dit ga je toch niet menen.. Het paadje liep door dus liep ik ook maar door. En daar stond ik dan, voor een trap waar de trap van Kwintelooijen niets bij is. Maar met de gedachten dat Dames 1 vanavond moest trainen moest ik ook maar wat doen, en dit is een trap tot in Tokio beklimmen. Halverwege dachten de treden laten we verdwijnen om het net wat moeilijker te maken. Een schuine gedeelte, daar gaan m’n kuiten weer. Maar toen ik naar boven keek zag ik dat er een einde aan kwam. Dit Moest wat goeds betekenen, dus mijn telefoon erbij gepakt en ben ik begonnen te filmen. En wat een geweldig uitzicht toen ik daar op de bovenkant kwam. Maar wat zag ik daar, nog een berg op de berg.. En ja als ik nu al zo ver gekomen was moest ik ook het laatste stukje nog door bikkelen. Nou daar stond ik dan “on top off the world” Zo een gevoel was het in ieder geval wel. Ik moest me vast houden anders waaide ik om, zo hard waaide het daarboven. Nog wat plaatjes geschoten en een paar filmpjes gemaakt en toen ben ik begonnen aan de afdaling. Dit was makkelijker dan naar boven, nou is dat het altijd maar de weg naar beneden was een stuk makkelijker, een route die ik de volgende keer ga nemen, mocht ik nog een keer naar boven willen. Net beneden aangekomen begon het te regenen, wat was ik blij dat ik niet nog boven stond. Weer naar de bushalte gelopen om een ritje naar huis te maken. Bus naar het centrum en daar overstappen op de bus naar huis.

Toen ik thuis was hebben we gegeten en ben ik daarna aan mijn boek begonnen. En uiteraard ben ik daarna een tukkie gaan doen. Morgen heb ik een korte werkdag voor de boeg. 12.00 tot 15.00, een kennismaking dag.